Eind 2020 heb ik in en om Culemborg ongeveer 20 ‘vogelhuisjes’ opgehangen, met daarin een velletje lichtgevoelig fotopapier. Door een gaatje van ongeveer een halve millimeter groot, heeft dit velletje fotopapier 182 dagen lang alles opgevangen wat voorbij kwam. Heel veel onzichtbaar omdat het gewoonweg te kort in beeld was, maar vaste elementen zijn allemaal zichtbaar. Gebouwen, bomen, een kapotte fiets die niet meer opgehaald werd, boten die lagen te wachten op hun volgende tochtje, ze zijn allemaal vastgelegd op zo’n papiertje. Elementen die korter in beeld waren, zijn als schimmen aanwezig. Hun aan- en afwezigheid is allebei geregistreerd op hetzelfde velletje.
En dan daarboven in de lucht is de baan van de zon te zien. Door de felheid van het licht, brandde de zon 182 dagen lang de baan die zij aan de hemel volgt in het velletje fotopapier. In de winter laag, en op 21 juni op haar hoogste punt.
Soms tegengehouden door wolken verschijnen er als een soort morse kort-lange strepen in de lucht, dan weer ononderbroken strepen op een onbewolkte zomerse dag.

Zo brengt één velletje 182 dagen samen in 1 foto.
En dat dan op 20 verschillende locaties